Για την παγκόσμια ημέρα προωρότητας (17 Νοεμβρίου)

Το πρώτο υπερπρόωρο αγοράκι που είχα γεννήσει ζύγιζε 1200 γραμμάρια και σήμερα είναι 19 χρονών ! Είχα συγκινηθεί τόσο πολύ τότε, που ζήτησα να το βαφτίσω.

Εχθές, 17 Νοεμβρίου, ήρθε στο ιατρείο μου η Γιαννούλα. Λες και το έκανε επίτηδες, γιατί η πρωτοκόρη της είχε γεννηθεί 520 γραμμάρια! Σήμερα η Στεφανία είναι 13 χρονών και είναι υγιέστατη.

Δεν θέλω να σχολιάσω τίποτα άλλο. Μόνο θα μοιραστώ μαζί σας τα λόγια της Αναστασίας :

'' ... Ο Παναγιωτάκος μου γεννήθηκε 1590 gr και δεν θα ξεχάσω ποτέ τον ένα μήνα προσμονής, μέχρι να τον φέρουμε στο σπίτι. Πρόωρο μωρό θα πει :

• Πως έδωσε μάχη από το πρώτο δευτερόλεπτο της ζωής του

• Πως δεν ένιωσε το χάδι της μαμάς του παρά μετά από μέρες ή και μήνες

• Πως άκουγε τη μανούλα του να του μιλάει με τρεμάμενη από το κλάμα φωνή πίσω από το τζάμι της θερμοκοιτίδας

• Πως τα βράδια κοιμόταν μόνο του και όταν ξυπνούσε πάλι μόνο του ήταν

• Πως άκουγε τους δυνατούς θορύβους της εντατικής και τρόμαζε

• Πως λαχταρούσε τις ημέρες του επισκεπτηρίου για να νιώσει λίγη θαλπωρή που βέβαια θα στοιχειωνόταν από το αίσθημα της εγκατάλειψης κάθε φορά

• Πως κυρίως δεν ήξερε το ‘’γιατί’’ βρισκόταν εκεί και όχι στην αγκαλίτσα της μαμάς.

Και μια μέρα, μια ΜΟΝΑΔΙΚΗ και ΑΠΡΟΣΜΕΝΗ μέρα η ζωή του άλλαξε….Και πήγε σπίτι του νικητής, θριαμβευτής! Και από εκείνη τη μέρα είναι ένα άλλο μωρό. Δυνατό που δε φοβάται τις μάχες…’’